,,Krucha wieczność" Melissa Marr

TOM III MROCZNA SERIA O WRÓŻKACH

Seth ma wrażenie, że odkąd Aislinn objęła rządy nad Letnim Dworem wróżek, coś w ich związku szwankuje. Aislinn musi wypełniać liczne obowiązki i spędzać z Keenanem, Królem Lata, o wiele więcej czasu, niż chłopak by sobie życzył. Dręczą go w dodatku myśli o przyszłości. Jego dziewczynę czeka wieczność… ale wieczność z Keenanem. Seth nie może się z tym pogodzić. Musi znaleźć sposób, by zostać z ukochaną na zawsze… Tylko władająca Wysokim Dworem Sorcha może go wspomóc... Jednak gdy Seth wyruszy na jej poszukiwania, Aislinn i Keenan bardzo się do siebie zbliżą.

Komentarz: ,,Lepiej podjąć ryzyko dla wieczności, niż zastanawiać się później co by było gdyby.”

Najwyraźniej zbyt wiele wymagałam od tej książki. Tak jak bardzo podobały mi się poprzednie części: ,,Królowa Lata” oraz ,,Król Mroku” ze względu na dynamiczną akcję i nadzwyczajność, to teraz wręcz byłam zanudzona. A cała historia wlokła mi się niemiłosiernie długo.

,,Właśnie tak na siebie działamy. Powodujemy wciąż nowe blizny.”

Owszem, znajdowało się tutaj wiele problemów do rozwiązania, decyzji i prób które musieli podejmować nasi bohaterowie oraz wiele rozsądnych elementów do namysłu. To wszystko określiło książkę mianem: bystra. Postacie były wspaniale ukształtowane, ich rozmowy dotyczyły samych ważnych i kluczowych spraw i mogę stwierdzić, że to było najbardziej interesujące. Lecz jak to się mówi: książka nie może bazować jedynie na samych rozmowach.

,,Śmiertelnicy nie zostali stworzeni, by kochać wróżki.”

Zatem zdarzenia w ,,Kruchej wieczności” były nudne jak flaki z olejem. Większość fabuły skupiała się na rozterkach pomiędzy miłosnym trójkątem Keenanem, Ash i Sethem oraz na ciągłych spięciach trzech dworów, które powoli zaczynają się przekształcać w oficjalną wojnę. Do tego te ciągłe wywody o przyszłości Setha, troszkę mnie denerwowały. Bo z jednej strony – Ash i Seth - pragną znaleźć sposób na to, aby przeżył ze wszystkimi wieczność, a z drugiej nie robią nic co może ich przybliżać do tego rozwiązania. Dopiero gdzieś mniej więcej na ostatnich stu stronach rozpoczyna się dynamiczna akcja, którą przywitałam z otwartymi ramionami.

,,Lepiej kochać i mieć świadomość, że ukochana osoba odnalazła szczęście, niż ją zniszczyć.”

Jeśli miałabym wspomnieć o bohaterach tak bardziej szczegółowo to moją ulubioną postacią całej serii jest Seth. A skoro ,,Krucha wieczność” skupia się przede wszystkim na Nim i pomimo tego byłam zanudzona to to musi o czymś świadczyć… Ale wracając do przerwanego wątku! To moim zdaniem Seth jako jedyny jest osobą trzeźwo myślącą. Jest sprytny, ma kolczyki, mądry, potrafi być obiektywny, ma kolczyki, romantyczny, z poczuciem humoru a zarazem potrafi zachować powagę i… czy wspominałam że ma kolczyki? XD

,,- Kłócisz się ze mną? 

- Nie. Właściwie dyskutuję. Kłótnia wymaga udziału złości albo strachu.”

Co do Keenana… O Boże! Jak ten wróż mnie wkurza!!! Niby z jednej strony kocha Donię, a z drugiej w każdej chwili może ją porzucić dla Aislinn. Jeśli pokłóci się z Donią to od razu leci do Ash, żeby się poskarżyć i prosi ją by pogadała z Don, zaś kiedy jest odrzucany przez Ash to leci do Don i tej się skarży i mówi, że jest tą jedyną. Co to, do jasnej cholery, ma być?! Zachowanie kilku wiekowego mężczyzny?! I jeszcze na dokładkę cały czas knuje, jak by tu pozbyć się Setha! Gdybym mogła to wręcz sięgnęłabym po giwerę i go odstrzeliła. A wspominając o Ash to również wypełnia mnie gniew, gdy tylko o niej pomyślę. Podobno kocha Setha, ale gdy tylko nie ma go w pobliżu, to lgnie od razu do Keenana. Cóż jak widać swój na swego trafił…

,,- To niczego nie zmienia. Nie może. Jesteś moim przyjacielem, moim królem, ale… nikim więcej. 

- A ty jesteś moją królową, moją wybawczynią, moją partnerką, wszystkim.”

Do pozytywnie odbieranych postaci zaliczam jeszcze Bananach – kojarząca mi się raczej z niegroźnym bananem – oraz Nialla, którego lepiej mogliśmy poznać w ,,Królu Mroku”. Hm… Czyżby ciągnęło mnie do Mrocznego Dworu? ^^

,,Szczęście to kwestia wyboru.”

Biorąc pod uwagę jeszcze jeden plus tej książki to zapewne ukazanie wszystkich głównych postaci, ukazanych we wcześniejszych częściach, i przedstawienie jak się sprawy miewają na ich Dworach.

Podsumowując: zapewne sięgnę po dwie ostatnie części, żeby się przekonać jak się skończy Ten Trójkąt Miłosny i dowiedzieć się, czy akcja stanie się bardziej dynamiczna. Jeśli ktoś tak jak ja czytał poprzednie części i był zachwycony, to radzę uzbroić się w cierpliwość przy czytaniu ,,Kruchej wieczności”, a jeśli już w poprzednich tomach byliście zniechęceni to po prostu sobie odpuście i przeznaczcie ten czas na czytanie czegoś innego.

,,Czasami śmiertelność jest do chrzanu.”