,,Półsłówka" Blanca Busquets

Na łożu śmierci ojciec wyznaje trójce czuwających przy nim dzieci, że w noc nieudanego zamachu stanu, 23 lutego 1981 roku, zamordował człowieka. Annabelle, Albert i najmłodsza Nina są zszokowani jego słowami. Każde z nich wraca myślami do tego dnia – choć sami byli wtedy młodzi, przeżywali własne dramaty, o których nie wiedziała reszta rodziny. Co więcej – ich historie mają ze sobą wiele wspólnego.

Komentarz: Przede wszystkim chciałam podziękować blogerce, Kaś, z Czworgiem Oczu, dzięki której dowiedziałam się o niniejszej książce i muszę przyznać, że była to książka dla mnie, a dokładniej dla tej mnie, która miała ostatnimi czasy fazę na obyczajówki z tajemnicami rodzinnymi w roli głównej.

,,W mrok" Andriej Diakow

TRYLOGIA DIAKOWA TOM II

Na oczach załogi Babla, pływającej platformy wiertniczej, mieszkańcy Moszcznego giną w ogniu eksplozji nuklearnej. Kto i dlaczego podniósł rękę na pokojową społeczność wyspy, niwecząc nadzieje na lepszą przyszłość dla garstki ocalałych z Katastrofy? Podejrzenie pada na mieszkańców petersburskiego metra, którzy otrzymują ultimatum: w ciągu tygodnia muszą ustalić winnych. Inaczej wszyscy podzielą los unicestwionej wyspy… Śledztwo spoczywa na barkach stalkera Tarana. Sytuację komplikuje niespodziewane zniknięcie Gleba, jego przybranego syna. Mnożą się pytania, a droga do prawdy jest trudna. Odpowiedzi są bowiem ukryte w mroku – na samym dnie ludzkiej duszy.

Komentarz: ,,Skażony świat, dzikie bestie, głód – to tylko opakowanie, tło, zewnętrzna strona mroku. W sumie nauczyliśmy się już z tym walczyć. Prawdziwy mrok jest wewnątrz, w naszych głowach. I od niego wyzwolić się będzie znacznie trudniej.”

Zapewne większość już słyszała, widziała, możliwe również, że niektórzy już przeczytali i pozachwycali się, a jeśli nie zachwycali to chociaż poczuli się uradowani, że w końcu doczekali się dostania TEGO. A czym właściwie jest wspomniane TO? Ostatnią częścią trylogii Glukhovskiego – METRO 2035 – zwieńczenie wszystkiego. Tak, moi drodzy, moje serce skacze z podekscytowania za każdym razem jak zerknę na całą trylogię na mojej półeczce, ale jakkolwiek na to by nie spojrzeć, jako fanka jeszcze nie miałam okazji przeczytać 2035. Mój maraton z Metrem zacznie się dopiero w święta i dopiero wtedy przeczytam dwie pierwsze części od początku i ostatnią zostawioną na deser. Taki jest plan. A przed planem zdarzyło się jeszcze pochwycenie dalszych części Diakowa, które rozgrywają się w Petersburgu i są prawie równie dobre, co pierwowzór.

,,Dziedzictwo ognia" Sarah J. Maas

TOM III SZKLANY TRON

Celaena Sardothien przeżyła już wiele – brutalne szkolenia, niewolę, turniej o pozycję Królewskiej Obrończyni… Tym razem jednak przyjdzie się jej zmierzyć z własnymi demonami, z ciężarem jej dziedzictwa. Aby uzyskać informacje – kluczowe w wojnie z okrutnym królem Adarlanu – musi nauczyć się panować nad ogniem, który nosi w sobie. Podczas gdy codziennie ćwiczy pod czujnym okiem nieśmiertelnego Rowana, król wciela w życie kolejne z jego mrocznych planów. Jednak i na dworze władcy zawiązują się sojusze, mające na celu zakończenie jego panowania i przywrócenie magii na kontynencie.

Celaena, nieświadoma tego, co się dzieje w Rifthold, ma jeden cel – dostać się do legendarnego Doranelle, którym rządzi Maeve, i uzyskać odpowiedzi na nurtujące ją pytania. Jak jej władca zdołał usunąć magię? Co zrobić, by ją przywrócić? Jednak opanowanie jej mocy to niejedyna rzecz, z którą będzie musiała się przedtem zmierzyć – król Adarlanu już o to zadbał. Czy dziewczynie uda się wyjść cało z koszmaru, jaki zgotował jej władca pozbawionego magii kontynentu? Co jeszcze planuje król? I jaki los czeka rebeliantów?

Komentarz: „Była dziedziczką popiołu i ognia, i nie będzie się nikomu kłaniać.”

Potrzebowałam czasu, żeby w końcu zabrać się za tak długo wyczekiwany trzeci tom Szklanego Tronu. Potrzebowałam ogromnej ilości czasu, żeby znaleźć odpowiednią wolną chwilę na skupienie się jedynie na tej książce i historii oraz żeby nic nie wybijało mnie z rytmu czytelniczego. Chwila nadeszła nie tak dawno i jak przysiadłam nad Dziedzictwem Ognia tak z każdą kolejną stroną byłam coraz bardziej pochłaniana, aż został po mnie jedynie popiół i zgliszcza. Taka właśnie jest ta seria – zastawiająca sidła na czytelnika. Dlatego też tak długo wzbraniałam się przed rozpoczęciem trzeciej części, bo wiedziałam, że jak skończę to będę chciała kolejny tom, ale dostanę go dopiero za rok. Za nieszczęsny rok… Sarah J. Maas nie powinna tak genialnie pisać – toż to zbrodnia literacka!

,,Płatki na wietrze" Virginia C. Andrews

TOM II RODZINA DOLLANGANGER

Dzieci trafiają do domu doktora Sheffielda, który roztacza nad nimi opiekę. Straszne przejścia nie pozwalają im jednak powrócić do normalnego życia. Może im pomóc jedynie znienawidzona matka…

Komentarz: „Sekret szczęścia polega na przebaczaniu i zapominaniu.”

Tak jak pisałam, tak też zrobiłam i zaraz po przeczytaniu pierwszego tomu – Kwiaty na poddaszu – chwyciłam za kontynuację. Krew w żyłach buzowała, emocje targały, a oczekiwania rosły, aż w końcu Płatki na wietrze zostały tak szybko rozpoczęte, jak skończone. Nie skłamię, mówiąc, że to nie to samo co pierwszy tom, ale wciąż twierdzę, że seria jest dobra i warta przeczytania.

,,Siarka" Douglas Preston & Lincoln Child

TOM V PENDERGAST

Cieszący się złą sławą krytyk sztuki Jeremy Grove zostaje znaleziony martwy we własnym domu, w zamkniętym od wewnątrz pokoju. ślad kopyta wypalony na deskach podłogi i zapach siarki sugerują, że to dzieło diabła. Agent specjalny FBI Pendergast wraz z oficerem policji D Agostą nie wierzą w ingerencję sił nadprzyrodzonych i zaczynają prowadzić intensywne śledztwo. W pogoni za mordercą przenoszą się ze współczesnego Nowego Jorku do owianych tajemnicą Włoch.

Komentarz: ,,To, w co wierzymy kształtuje to, co widzimy.”

Jeśli przeczyta się kilka książek jednej serii, to można czasem zauważyć, że na tle czasu zachodzą jakieś zmiany. Czy to w stylu pisania autorów, czy to w samym prowadzeniu historii, czy w szczególności w bohaterach – nadchodzą w końcu jakieś zmiany. Czasami łatwo je zaakceptować, a w niektórych przypadkach sprawia to ogromną trudność i czytelnik odbiera je w negatywny sposób. Siarka Douglasa Prestona & Lincolna Childa jest właśnie takim przykładem, gdzie zmiany nie wychodzą na dobre.

,,Akademia Dobra i Zła" Soman Chainani

TOM I AKADEMIA DOBRA I ZŁA

Tego roku, najlepsze przyjaciółki Sophie i Agatha dowiedzą się dokąd trafiają po skończeniu trzynastu lat wszystkie zaginione dzieci. Do legendarnej Akademii Dobra i Zła, w której zwyczajni chłopcy i zwykłe dziewczynki są szkolone by zostać albo bajkowymi bohaterami, albo wielkimi złoczyńcami. Sophie, najładniejsza dziewczyna w całym Gavaldonie całe dotychczasowe życie marzyła żeby zostać już porwaną i trafić do zaczarowanego świata. Ze swoimi różowymi sukienkami, dobrymi stopniami i skłonnością do dobrych uczynków, wie, że ma szansę dostać się do szkoły Dobra i w efekcie zostać księżniczką z bajek. Z kolei Agatha gustująca w mrocznych strojach i czarnych kotach, pełna niechęci do wszystkich napotkanych na jej drodze istot, myśli, że trafi do szkoły Zła. Tymczasem staje się zupełnie inaczej...

Komentarz: „Tylko jeśli zniszczymy to, kim się nam wydaje, że jesteśmy, będziemy mogli docenić to, kim jesteśmy naprawdę.”

Od chwili, gdy na blogach pojawiały się pierwsze recenzje Akademii Dobra i Zła, wiedziałam, że muszę przeczytać tę książkę bez względu na wszystko. Nie tylko skusiła mnie do tego okładka, która jest cudowna, lecz przede wszystkim bajkowy opis – jak wiadomo uwielbiam baśniowe nawiązania -  i pozytywne opinie, których był ogrom.

,,Julia. Trzy tajemnice" Tahereh Mafi

Specjalny dodatek do bestsellerowej trylogii Tahereh Mafi – nowa książka o losach Julii. Zawiera niezwykły pamiętnik głównej bohaterki, dzięki któremu dowiemy się, co poprzedziło wydarzenia opisane w pierwszym tomie, oraz dwie nowele: Destroy Me i Fracture Me.

Destroy Me to opowieść Warnera pokazująca, co zdarzyło się pomiędzy akcją pierwszej i drugiej części trylogii.

Fracture Me to historia opowiadana przez Adama, rozgrywająca się po wydarzeniach opisanych w drugiej części sagi.

Komentarz: „Miłość to niegodziwiec bez serca.”

Trylogia Dotyk Julii była dla mnie wspaniałym odkryciem, czytałam każdą część z ogromną ilością emocji i byłam wielokrotnie zaskakiwana nieschematycznym prowadzeniem akcji i wątków. Z tej też przyczyny, kiedy skończyłam ostatni tom, nie wiedziałam co ze sobą zrobić. Bo w końcu miłość do Warnera, sympatia do Julii oraz niechęć do Adama nie mogłyby tak po prostu zniknąć. Wybawieniem okazały się krótkie dopowiedzenia z Julii. Trzy tajemnice.