,,Inni" Ewa Draga

TOM I

Komentarz: Zapewne wśród książkoholików jest pewna grupa osób, która mówi: ,,Nie czytam polskiej literatury, bo (wstaw obojętnie jaki powód)” i ja ich rozumiem. Rozumiem, ponieważ sama w przeszłości wolałam sięgać po amerykańskie, angielskie i innego pochodzenia książki, byleby uniknąć ,,nudnych, nieciekawych i nieoryginalnych” polskich powieści. Mój światopogląd się zmienił i od tamtej pory jestem otwarta na wszystkie gatunki oraz pochodzenia książek, w tym również polskie. Owszem, trafiają się i te dobre i te złe, ale jedno trzeba przyznać: polscy autorzy również wiedzą co piszą i podziwiam ich jak każdego pisarza, któremu udało się w jakiś sposób wydać swoje wypociny.

Zatem mamy dobre książki polskie, takie jak Ja, diablica, Kłamca… oraz mamy złe, którą przykładowo są Inni Ewy Dragi. Dlaczego zła? Czemu tak kategorycznie oceniam lekką młodzieżówkę? Dlaczego uważam ją za niewypał na polskim rynku?

Zaczynając od najbardziej irytujących wad, to pierwszą z nich jest tempo akcji. Wydarzenia w Innych pędzą na złamanie karku i czytelnik nie jest w stanie zagłębić się w daną historię. Akcja goni akcję, wydarzenia, które niby są znaczące, zastępowane są nagle absurdalnymi zdarzeniami. I to wszystko jest co chwilę na siebie nakładane w taki sposób, że ja się gubiłam. Czytając miałam wrażenie, jakby autorka chciała skupić się przede wszystkim na wciśnięciu jak największej ilości akcji. Owszem, były niby jakieś opisy i przemyślenia bohaterki, ale było to tak szybkie, dziwne i czasem nie na miejscu, że gryzło się z tempem akcji i samym charakterem Karoliny.

Drugą wadą są właśnie bohaterowie i wątek miłosny. Karolina była nawet w porządku, przez pewien czas, ale gdy zaczęła myśleć jak typowo idiotyczna nastolatka, która ma dylematy z chłopakami (,,ojej… jaki on słodki, może go kocham… tamtego nie kocham, ale mogę go wykorzystać… ochy i achy) i innymi bzdurnymi sprawami, to mnie po prostu żyłka pulsowała na czole z irytacji. Wkurzało mnie również to, że przeskakiwała ze stanu nastolatka-poważna martwiąca się innymi, do stanu nastolatka-idiotka mająca w głowie same typowe zawirowania. Poza tym, ten chłopak, ten drugi główny bohater, którego imienia nie pamiętam, zachowywał się jak typowa pierdoła, która nie potrafi niczego zrobić. Niby mądry, tajemniczy, z fajnym charakterem, ale z drugiej strony zachowywał się jak baba. Znacie ten schemat księżniczki i rycerza? To rycerza tutaj grała Karolina, a księżniczkę właśnie jej ukochany i mnie po prostu chciało się rzygac. Dobra, rozumiem, coś nowego. Ale kto chciałby być/czytać o facecie, który nie potrafi obronić swojej ukochanej? Ta miłość była absurdem! W jak najbardziej negatywnym znaczeniu. Nie dość, że nie czuło się chemii, to przez denerwujące zachowanie bohaterki, można było pomyśleć: ,,kocha go przez chwilę, dlatego że jest ładny”. Dziękuję bardzo autorce za zniszczenie romantycznych wyobrażeń o pięknej miłości, która mogła zaistnieć w tej książce!

Jeśli chodzi o zalety (hahahaha) to mogę jedynie powiedzieć, że dzięki błyskawicznemu tempu akcji, nie nudziłam się, a styl autorki był na tyle lekki, że powieść szybko mi zleciała. Na pewno nie zamierzam chwytać za kolejną część, ani wracać myślami do Innych. Zawiodłam się na tej książce, zawiodłam na autorce i nie polecam. NIE POLECAM.