,,Maybe Someday" Colleen Hoover

On, Ridge, gra na gitarze tak, że porusza każdego. Ale jego utworom brakuje jednego: tekstów. Gdy zauważa dziewczynę z sąsiedztwa śpiewającą do jego muzyki, postanawia ją bliżej poznać.
Ona, Sydney, ma poukładane życie: studiuje, pracuje, jest w stabilnym związku. Wszystko to rozpada się na kawałki w ciągu kilku godzin.
Wkrótce tych dwoje odkryje, że razem mogą stworzyć coś wyjątkowego. Dowiedzą się także, jak łatwo złamać czyjeś serce…

Komentarz: „Nauczyłem się jednak, że sercu nie można nakazać, kiedy, kogo i jak ma pokochać. Serce robi, co chce. Od nas zależy najwyżej to, czy pozwolimy naszemu życiu i głowie dogonić serce.”

Colleen Hoover jest autorką znaną, uwielbianą, wychwalaną, najbardziej charakterystyczną z gatunku New Adult – przez niektórych nazywana mistrzynią, bądź królową New Adult i… jak tu się z tym wszystkim nie zgodzić? Jako książkoholiczka dopiero co poznająca jej twórczość, muszę przyznać, że Hopeless zdobyło moje serce, dzięki naruszeniu tak trudnych tematów i ukazaniu płomiennego, szczerego i czystego uczucia pomiędzy dwójką głównych bohaterów. Uwielbiam tę książkę, dlatego nic dziwnego, że postanowiłam spróbować z czymś nowym. Padło na Maybe Someday. I mimo przeczytania mniej więcej miesiąc temu, moje serce nadal kłuje…

Oczywiście, nie mogę powiedzieć, że Maybe Someday było lepsze od Hopeless – nie było, ale nie mogę również zaserwować stwierdzenia, że było gorsze, bo to oczerniłoby z góry książkę. Dlatego nie porównując - Maybe Someday jako lektura okazała się bardzo emocjonująca oraz przyjemna w poznawaniu historii. I chociaż naruszony problem nie był jakiś ambitny oraz wybitny, to jak najbardziej realistyczny. Życie Sydney wywraca się do góry nogami, kiedy dowiaduje się w swoje urodziny, że jej najlepsza przyjaciółka i chłopak od kilku dobrych miesięcy sypiają ze sobą. Tak po prostu. Od tej chwili dziewczyna będzie pomieszkiwać z Ridgem, gitarzystą, którego niedawno poznała i dla którego pisze słowa piosenek, bo ten ma blokadę w tworzeniu. Tylko jak bardzo bolesne okaże się uczucie, które narodzi się między nimi? Powiem tak: cieszę się, że autorka nie przeciągała tego oszukańczego związku Sydney z jej byłym i rozwiązała sprawę bardzo szybko. Plusem jest także to, że dziewczyna nie byłą tą, która rozważałaby powrót do ex, zamiast tego wolała iść do przodu, nie załamując się i nie rozpaczając bóg wie, ile czasu. Zawsze będę twierdzić, że jest silną heroiną, nawet jeśli spojrzy się na wydarzenia związane z Ridgem. To co mi się bardzo spodobało i wiem, że strasznie ciężko pisarzom jest to dokonać, to ukazanie logicznego/nielogicznego, stopniowego i realistycznego zakochiwania się w drugiej osobie. Hoover to potrafi i w Maybe Someday mamy naturalnie rodzące się uczucie, które nie powinno zaistnieć z jednego ważnego powodu – jakiego? To sami musicie odkryć. Ogólnie ścieżka, jaką musieli pokonać Syd i Ridge była bardzo wyboista, wręcz nie do pokonania i kiedy czytelnik widzi jak oni się miotają, bo nie mogą być razem, to czuje się ból w sercu. Straszliwy ból, który nie chce zelżeć aż do rozwiązania sprawy i którego cień nadal czuć po skończeniu powieści. Osobiście płakać mi się chciało nad nimi i ich walką, by zdusić w sobie miłość.

„Martwię się, że nasze uczucia to jedyna rzecz w naszym życiu, nad którą nie mamy kontroli.”

Poza tym humoru, ciętych ripost i żartobliwych sytuacji tutaj nie brakuje. Ridge jest diabłem w sprawianiu kawałów, a Sydney potrafi nieźle ripostować. Śmiech zapewniają też postaci drugoplanowe i te zołzowate i te bardziej przyjacielskie. Z tej przyczyny, że jest to książka, która skupia się na tworzeniu muzyki i tekstów to muszę wychwalić ludzi, którzy postanowili stworzyć soundtrack z piosenek z Maybe Someday, można go zobaczyć TUTAJ. Szczerze podziwiam, bo są bardzo klimatyczne, głos wokalisty bajeczny (tak bardzo wyobrażać sobie, że to Ridge śpiewa <3) i mogę słuchać non-stop – szczególnie A Little Bit More, Maybe Someday oraz Let It Begin. Dzięki tym piosenkom powieść staje się czymś bliższym i jeszcze bardziej lubianym – jestem na tak, żeby tworzyć takie projekty.

Podsumowując, Maybe Someday jest zabawną, zaskakującą (szczególnie w przypadku Ridge’a), emocjonalną i prawdziwą historią, którą darzy się sympatią. Rozwiązanie problemów zostało przedstawione dobrze, nie naciągane i akceptowalne, zaś zakończenie mnie nie zawiodło – było wzruszające. Bohaterowie świetnie wykreowani, a miłość tak prawdziwa i bolesna, że trzeba to przeczytać, by wszystko poczuć. Polecam fanom New Adult! Nie zawiedziecie się.

„...ludzie nie wybierają, w kim się zakochują. Mogą jedynie wybrać, kogo dalej będą kochać.”