Podsumowanie roku 2017

Dobra, tylko spokojnie. Wszystko jest pod kontrolą. Wcale nie opuściłaś się w czytaniu. Wcale nie jest gorzej niż w zeszłym roku... Nikt tego nie zauważył... I kogo ja chcę oszukać?! Z góry przepraszam za tak małą aktywność blogową, bo jednak prawdą jest, że studia zabijają zapał czytelniczy i piśmienny. W 2017 roku mało czytałam, mało pisałam, ogólnie wyszła masakra przez duże M. Jest mi wstyd i hańba mi, bo nie podołałam nawet przy mniejszej ilości książkowej w MUST READZIE...

Ale, ale. Nie należę do osób, które zbyt długo się dołują, bo co jak co, jestem osobą zdeterminowaną i nie poddającą się. W końcu wciąż prowadzę tego bloga, wciąż dodaję posty - mniej, ale dodaję - i nawet nie rozpatruję ewentualności zaprzestania pisania recenzji. Jest ciężko, ale nie narzekam, bo już się do tego przyzwyczaiłam. Z tą pozytywną nutą, mam nadzieję, że rok 2018 będzie owocniejszy pod względem czytania jak i pisania oraz łudzę się nadzieją, że pisanie licencjatu mi w tych planach nie przeszkodzi >////<. Jeszcze raz: Życzę Wam wszystkim udanego czytelniczego nowego roku! Z góry dziękuję za cierpliwość i zaglądanie na tego skromnego bloga.

1. Lista najlepszych przeczytanych książek:

1. Oddam ci słońce Jandy Nelson

2. Z mgły zrodzony Brandon Sanderson

3. Imperium burz Sarah J. Maas

4. Lato koloru wiśni Carina Bartsch

5. Achaja Andrzej Ziemiański

6. Fatum i Furia Lauren Groff

7. Ostatnie życzenie Andrzej Sapkowski

8. Milczenie owiec Thomas Harris

9. Głębia Challengera Neal Shusterman

10. Miłość i inne nieszczęścia Olivier Bourdeaut

11. Żółwie aż do końca John Green

Na blogu zrecenzowałam 31 książek, ale chciałam jeszcze doliczyć 9, które przeczytałam, ale nie podołałam w ich opiniowaniu. Wychodzi całkiem niezła sumka, bo aż czterdzieści knig przeczytałam, a biorąc pod uwagę, że statystyczny i stereotypowy Polak czyta na rok jedną książkę... (mój argument życia). Cóż, myślę, że ze mną nie jest tak źle. Owszem, mogło być lepiej, ale pocieszam się faktem, że czytałam dość grube tomiszcza, które przeważnie miały małe literki - taki tam przykładowo Z mgły zrodzony, Imperium burz, Fatum i Furia... Można by je liczyć jako dwie powieści, bo takie to opasłe.
W 2017 roku udało mi się złapać jedenaście wyjątkowych powieści, które w jakimś stopniu porwały moją duszę i serce. Sprawiły, że się wzruszałam, śmiałam wniebogłosy, gniewałam i przeżywałam rozchwianie psychiczne. Każdy wymieniony powyżej tytuł jest wyjątkowy i zasługuje na uwagę, ale ja po raz kolejny opowiem krótko "dlaczego" pierwszych pięć miejsc wybrałam tak a nie inaczej. Zaczynając od Achai Andrzeja Ziemiańskiego. Przeczytałam trylogię... chociaż nie, lepiej powiedzieć: pochłonęłam w zastraszającym tempie trylogię i było to tak niesamowite, fenomenalne i takie WOW, że kiedy skończyłam, nie wiedziałam, co o tym napisać i w rezultacie nie pojawiła się ani jedna recenzja na temat tej serii. Achai wiele można zarzucić, chociażby zbyt męski punkt widzenia na sytuacje typowo kobiece (co się dziwić, autor to mężczyzna i się nie zna), ale nie da się ukryć, że pierwsze trzy części są magią. Cudownie poznawało się przygody Achai i miło było wkroczyć w ten fantastyczny świat. Lato koloru wiśni (i Zima koloru turkusu) jako new adultowa opowieść znalazła się na czwartym miejscu. Nie spodziewałam się, że coś może dorównać Morzu spokoju, a tu taka niespodzianka. Ci co mnie znają, wiedzą, że cenię sobie dobry specyficzny humor i sarkazm w powieściach, dlatego też kiedy autor/autorka piszą śmiesznie i to w niebanalny sposób, a ten humor do mnie dociera, to muszę uznać taką historię za jedną z lepszych. Lato koloru wiśni nie dość, że w dialogach wywoływało mój gromki śmiech, to do tego sytuacje były tak komiczne, że nie raz musiałam wycierać łzy i tłumaczyć rodzinie, że się nie duszę, tylko chichram.
I w końcu święta trójca! Co by to było za podium, gdyby nie znalazła się tam Sarah J. Maas z serią Szklanego Tronu. Tym razem na liście pojawiło się Imperium burz, piąty tom, rozdzierający serce, szokujący, przepełniony akcją i domysłami oraz tak genialny, że nie pozostaje mi nic innego jak ukłon w stronę autorki. Najlepsza fantastyka, jaką do tej pory czytałam, a mój entuzjazm wcale a wcale nie maleje. Na drugim miejscu znalazł się nowo odkryty (przeze mnie) autor geniusz, Brandon Sanderson, ze swoim Z mgły zrodzonym. Grube tomiszcze, które czytałam dłuuugo, a kiedy czytam coś dłuuugo to znaczy, że się do tego przyzwyczajam i strasznie druzgocące, wręcz szokujące, jest odkrycie, że to już koniec. Książka, którą żyłam kilkanaście dni nagle się skończyła, a ja czuję niedosyt (he he, na szczęście jest kilka części). Tak jak Sarah J. Maas pokazała mi lekką i romantyczną fantastykę, tak Sanderson wprowadził mnie do mrocznej części, gdzie każdy z bohaterów jest narażony na śmierć. Naprawdę nieziemskie dzieło, genialne, przemyślane - idealna pożywka dla wyobraźni. I teraz przechodzimy do miejsca pierwszego, czyli... Jandy Nelson i Oddam ci słońce. Obyczajówka, młodzieżówka, z lekkim romansem, tragedią i rozpaczą, a także z głębokim przekazem. Polowałam na to od premiery i kiedy dostałam tę perełkę w swoje łapki, poczułam się wniebowzięta. Cudna opowieść o bliźniakach, o której będę pamiętać przez długi-długi czas.

W tym roku pojawiły się:
* Ha, ha... Jeden tag i to dość dziwaczny: Poznaj swojego dożywotnika book tag
* MUST READ 2017, tym razem miałam do przeczytania 34 książki, z czego przeczytałam 8 (ha, ha... to już nie jest śmieszne) plus 2 porzuciłam i raczej do nich nie wrócę; dostrzegłam też, że sama zrobiłam sobie trudności, bo wybrałam takie powieści, które albo są ciężko dostępne, albo można je ściągnąć przez Internet, a ja na komputerze nienawidzę czytać - no i wyszło jak wyszło

2. Lista najgorszych przeczytanych książek:

1. Chemik Stephenie Meyer

Ta. Jedna. Masakrycznie. Słaba. Książka. Stephenie, lepiej się zastanów, co ty piszesz.

3. Lista książek, których nie potrafiłam skończyć:

1. Dopóki śpiewa słowik Antonia Michaelis

Nie porwało w porównaniu do Baśniarza.

2. Jeden dzień Iwana Denisowicza Aleksander Sołżenicyn

Chyba się nie nadaję na opowiadania o gułagach.

3. Pomnik cesarzowej Achai Andrzej Ziemiański

Chrzanić się zaczęło już przy trzeciej części Achai, a tutaj autor poleciał po całości, tak że nie dało się tego bełkotu i nudy czytać.

4. Dziewczyna w walizce Raphael Montes

Serio? Bardziej psychologicznie tego faceta nie można było rozwinąć? Po co?! Niech pakuje tę laskę do walizy i robi z siebie wariata.

5. Faraon Bolesław Prus

Wymiękłam przy opisach krajobrazu.

6. Arkadia Lauren Groff

Serio, Lauren? I ty przeciwko mnie? Fatum i Furia - genialne, ale Arkadia... Ech...

7. Dwoje do pary Andy Jones

Przewidywalne i mdłe.

8. Rok królika Joanna Bator
Wymiękłam przy opisach.

A jakie Wy macie perełki, bądź niewypały roku 2017?