,,Red Rising. Złota Krew" Pierce Brown

TOM I RED RISING

Kto walczy z potworami, sam musi stać się potworem.

Życie Czerwonych na Marsie nie jest łatwe. Zwłaszcza życie Helldiverów, którzy w kopalniach Marsa wydobywają cenne helium-3. Nigdy nie widzą słońca. Nie zawsze mają co jeść. Żyją krótko. Umierają młodo. 

I nie ma dla nich sprawiedliwości.

Darrow Helldiver, Czerwony górnik, przez okrutne prawo Złotych władców traci żonę, a potem sam zostaje skazany na śmierć. Nie wie jeszcze, że to dopiero początek.

Los daje mu szansę, aby walczyć o wolność dla swoich ludzi. O wolność wszystkich Kolorów niewolonych surowym prawem Złotych najeźdźców, którzy przed wiekami opanowali Układ Słoneczny. 

Darrow musi tylko stać się Złotym. Wślizgnąć się w szeregi panujących i rozbić system od środka.

Przed nim nie tylko bolesna przemiana, lecz także długa i żmudna walka o pozycję na szczycie społecznej piramidy. Żeby stać się Złotym, Czerwony Helldiver musi nie tylko zmienić skórę, lecz także przeżyć. Co wcale nie jest takie proste, bo Instytutem Marsa, szkołą przyszłych władców, rządzi tylko jedna zasada: przeżyją najsilniejsi.

Czy słaby Czerwony zdoła skończyć szkołę bogów?

Czy zdoła rozpalić zarzewie zagłady i obalić Złotą tyranię?

Komentarz: „Im większe skupisko ludności, tym łatwiej pozbyć się człowieczeństwa.”

Śmieszna sytuacja: w listopadzie byłam w bibliotece i rozglądałam się za ciekawymi książkami z niebanalnymi opisami. Jedną z nich była Red Rising - pomyślałam sobie, że jeszcze nie widziałam na żadnym z obserwowanych blogów recenzji na jej temat, więc postanowiłam zaryzykować, przeczytać i w swoim czasie podzielić się czymś nieznanym. Powiem Wam, że to jest dość dziwne, acz miłe, uczucie kiedy nie wiedząc nic kompletnie o danej książce (zero negatywnej lub pozytywnej sławy oraz niejasny opis), odkrywa się, że czyta się ją z zupełnie innym podejściem. Bez żadnych uprzedzeń, bez zbędnych informacji na jej temat – po prostu czysta przejażdżka po wertepach bez trzymanki. I to jest miłe uczucie. Ale wracając do śmieszności sytuacji, to wypożyczyłam, zaczęłam się wczytywać, a tu ni stąd ni zowąd na blogach zaczęły się sypać opinie o Złotej Krwi, a dodatkowo wydawnictwo ogłosiło wydanie kontynuacji. Jak mogłam inaczej zareagować jak nie śmiechem?

Patrząc teraz na całokształt powieści i moje wrażenia, to muszę przyznać, że przez pierwsze rozdziały musiałam porządnie się skupić, żeby zrozumieć wykreowany przez autora świat. Jak to się stało, że ludzie żyją na Marsie, pod ziemią? Dlaczego są takie zasady? Dlaczego taki system? Jest to alternatywna rzeczywistość czy przyszłość? Tyle pytań, tyle zagadek i tajemnic, a Brown w szczodry sposób nam je podarowuje i odkrywa niewiadome. Ale nie chlustem zimnej wody w twarz, tylko powoli, powolutku, tak żebyśmy mogli przyzwyczaić się oraz zrozumieć o co tak dokładnie tutaj chodzi. Wraz ze świadomością przychodzi podziw, bo połączenie przyszłości, życia na Marsie oraz powiązań ze starożytnymi mitami, było strzałem w dziesiątkę. Naprawdę jestem pod ogromnym wrażeniem wyobraźni autora, ponieważ panował nad tym co pisał, nie gubił się w szczegółach i czuć, że tworzył to z pasją. Choć początek był trochę ciężki w przebrnięciu - ta praca głównego bohatera, jego głupota, życie w zastraszonej i biednej wiosce, ofiary, męczennicy i ogólnie poczucie rozpaczy, strachu i żałości – wiem, że musiało to zostać odbębnione, by przejść do dalszej części, czyli całkowitego zatracenia się w akcji, walkach, przemyśleniach, przemiany zewnętrznej i wewnętrznej Darrowa oraz jego początku do zniszczenia tego całego brutalnego systemu. Oczywiście, w pierwszym tomie jak na razie mieliśmy jedynie zaczątki radzenia sobie bohatera z otaczającą go nową rzeczywistością: zyskiwanie sojuszników, pokonywanie kolejnych zadań oraz pokazywanie się z jak najlepszej strony, by  zyskać upragniony cel. Ogólnie dynamiczność, niespodziewane zwroty akcji oraz niepewność jak ktoś postąpi, były zdecydowanie na plus.

„Obietnice są jak łańcuchy. Można je zrywać.”

To co wydało mi się jeszcze godne przyuważenia to: trudności z jakimi bohaterowie musieli sobie ciągle radzić oraz problemy natury ludzkiej. Tutaj nie sprzyja im przyroda, tam ktoś szykuje intrygi, gdzie indziej są jakieś zasadzki lub podpuchy – cały czas czytelnik i Darrow muszą się mieć na baczności i co najważniejsze: nie ufać nikomu, bo nigdy nie wiadomo, kto cię zdradzi. Zachowania ludzkie zostały przedstawione bardzo realistycznie i skrajnie, mamy przeróżne postaci, które skrywają własne sekrety i brudy. Nie wiadomo, kto udaje i kto ma szczere intencje – jak w prawdziwym życiu. Czasem nie da się przewidzieć, co się stanie, ale innym razem można łatwo się domyślić, jakie relacje i więzy są pomiędzy niektórymi postaciami. Dlatego też można rzecz, że jedne tajemnice są lepiej zatajone, a inne gorzej, ale i tak: szacunek dla autora.

Red Rising. Złota Krew jest super niespodzianką dla czytelników i jeśli już się wejdzie w ten świat, to nie można się od niego oderwać. Książka pochłania, każe dowiedzieć się jak sobie poradzi Darrow – co nie jest do końca pewne – oraz bardzo emocjonuje swoimi przewrotnościami. Fabuła jest fascynująca, przepełniona intrygami i tajemnicami, akcja dynamiczna, bohaterowie różnorodni i realistyczni, a zakończenie zmusza nas do sięgnięcia po kontynuację, co na pewno zrobię. Nic dodać, nic ująć: polecam Red Rising każdemu, bo można się przy nim bardzo dobrze bawić.

„Pchły skaczą tak wysoko jak tylko się da. Wtedy przychodzi człowiek i zakrywa pchły słoikiem. One skaczą i uderzają w dno słoika, nie mogąc podskoczyć wyżej. Wtedy człowiek zabiera słoik, a mimo to pchły nadal nie skaczą wyżej, niż zdążyły się przyzwyczaić, ponieważ dalej wierzą, że mają nad głowami szklany sufit(...) My jesteśmy jak te skaczące pchły. a teraz pokażę ci, jak wysoko.”