,,Uniesienie" Lauren Kate

TOM IV UPADLI

Niebo jest ciemne od skrzydeł...

Niczym piasek w klepsydrze, Luce i Danielowi ucieka czas. Aby powstrzymać Lucyfera przed wymazaniem przeszłości, muszą odnaleźć miejsce, w którym aniołowie upadli na Ziemię.

Za nimi podążają mroczne siły, a Daniel nie wie, czy uda mu się to przetrwać – przeżyć jedynie po to, by znów raz za razem ją tracić. Razem jednak muszą wziąć udział w epickiej bitwie, która skończy się martwymi ciałami... i anielskim pyłem. Jej skutkiem są wielkie ofiary i złamane serca.

Komentarz:

,,Ku upadkowi każda inna rzecz się chyli,A tylko miłość nasza nie zanika…” John Donne Rocznica

Zakończenie serii Upadłych było nawet… dobre. A może ujmę to inaczej: było znośnie satysfakcjonujące. Nie dość, że nie było oczywiste, to do tego dawało jasną wizję konkretnego życia jakie będą prowadzić nasi główni bohaterowie, kiedy skończy się ta cała wojna między aniołami a demonami.

Mówiąc w skrócie Upadli jako seria miała swoje wzloty i upadki. Raz było interesująco, tak że nie mogłam się oderwać od książki, a innym razem czytanie było prawdziwą katorgą i aż miało się ochotę wyrzucić ją przez okno.

Pierwsza część Upadli była tak zachęcająca i niesamowicie odmienna od innych powieści, że szybko ją pochłonęłam i to z samą przyjemnością. Te wszystkie niewiadome, początki miłości między Luce i Danielem oraz motyw reinkarnacji, który się objawił zostawiły po sobie niedosyt. Jeśli chodzi o Udrękę to sam tytuł tomiku opisuje dokładnie uczucie jakie towarzyszyło mi przy czytaniu: totalna męczarnia! Nie dość, że bohaterka zaczęła mnie denerwować to jeszcze wszystko wydawało się strasznie banalne i naciągane. Przy Namiętności sytuacja uległa polepszeniu -  znowu wczytywałam się z pasją oraz z chęcią poznawałam przeszłość Lucindy i Daniela.

Zatem skoro serię pani Lauren Kate można porównać do jazdy po górach – raz pod górkę z mordęgą, a raz z górki z przyjemnością – to można by pomyśleć, że ostatnia część Uniesienie musi być kompletnym dnem, lecz! na szczęście w pewnym stopniu tak nie jest.

Fabuła w głównej mierze skupia się na poszukiwaniu przez bohaterów miejsca upadku aniołów. A to z kolei ma doprowadzić do powstrzymania Lucyfera przed zresetowaniem dziejów ludzi i historii świata. Na swojej drodze napotykają różnej maści anioły, które albo chcą im pomóc albo pragną ich śmierci. A co się dzieje z Lucindą i Danielem? Jak się okazuje czytelnik nareszcie może poznać odpowiedzi na które czekał przez tak długi czas, m.in. dlaczego przeklęto miłość tych dwojga oraz jak wyglądało ich pierwsze, pierwotne spotkanie? Powiem szczerze, że po poznaniu prawdy, doznałam pozytywnego zaskoczenia, chociaż już wcześniej przypuszczałam, że tak to mogło wyglądać.

,,Śmiertelność to najbardziej romantyczna z opowieści. Tylko jedna szansa, by zrobić wszystko, co należy. A później magicznie rusza się dalej.”

Ogólnie rzecz biorąc fabuła nie była porywająca, ale jednocześnie nie drażniła, czyli można powiedzieć, że czytało mi się ją neutralnie.

Co do bohaterów to, dzięki bogom!, wszyscy wykazywali się krztą rozsądku, rozumu i nie denerwowali. W Uniesieniu Luce okazała się największą zagadką a zarazem niespodzianką, tylko że jak dla mnie było wielką przesadą, że to ona zawsze rozwiązywała łamigłówki i że to właśnie Ona znała odpowiedzi na wszelakie pytania. Nie anioły, które żyły od tysiącleci i chyba powinny nabyć trochę mądrości, tylko Luce! Wiem, że to jest bardzo ciekawy zabieg, kiedy autorka pokazuje elokwencję głównej bohaterki, ale nie powinna tego robić w taki sposób, że cała reszta równie wspaniałych bohaterów zostaje przedstawiona jako bezmózgi.

Wspominając jeszcze o Danielu to jakoś dla mnie stracił cały urok. Nie wiem co się do tego przyczyniło – wątpliwości Lucindy, jego niemoc w ratowaniu ukochanej czy czasem przedstawianie go jako postaci czekającej na pomoc. Może każdy z tych czynników po trochu. Jeśli chodzi o miłość, która miała być tym głównym motywem w książce to trzeba powiedzieć prawdzie w oczy, że w całej serii chodziło głównie o Luce. Jak czytałam to przede wszystkim zawsze rzucała mi się w oczy Lucinda, a dopiero później wątek romantyczny. Więc autorka na tym polu kategorycznie poległa.

Seria Upadli mogłaby wyglądać inaczej(tudzież: wspaniale) , gdyby autorka lepiej to przemyślała, bo pomysł na fabułę naprawdę miał potencjał, lecz niestety został po drodze zgaszony. Zatem, wszystko co dobre lub co złe kiedyś się kończy, ale pamięć po nim zostaje. Dlatego też Upadli pomimo swoich wad zachowają się w moich myślach i mam nadzieję, że następne książki autorki nie będą tak pokrzywdzone.

,,Nie ma ciemności mroczniejszej od wielkiego światła, które zostało zepsute.”