,,Wywiad z wampirem" Anne Rice

TOM I KRONIKI WAMPIRÓW

Louis de Pointe du Lac, arystokrata z Luizjany, opowiada dziennikarzowi o swojej podróży przez życie i nieśmiertelność. Zmieniony w wampira przez ponurego Lestata, wiedzie egzystencję, której nie rozumie i do końca nie akceptuje. Jedyną jego towarzyszką jest Claudia - ukochana kobieta zaklęta w ciele dziecka. Łączy ich chęć poznania podobnych sobie istot i zajadła nienawiść do własnego stwórcy - Lestata. Nasyciwszy się zemstą, Louis i Claudia wyruszają na wyprawę do Europy, by znaleźć swoje miejsce i odpowiedzi na nurtujące ich pytania. Spotkany w Paryżu Armand wprowadza ich w społeczność wampirów.

Komentarz: ,,Zło zależy od punktu widzenia.”

Zapewne większość z Was widziała film ,,Wywiad z wampirem”, gdzie główne role zagrali Tom Cruise, Brad Pitt i Antonio Banderas. Czy teraz, kiedy nasuwają Wam się w myślach poszczególne sceny, nie macie wrażenia, że film można postawić na równi z ,,Nosferatu” oraz ze ,,Zmierzchem”? A zarazem można spostrzec, że skupiamy się na zupełnie innym punkcie widzenia wampirów niż we wszystkich zgromadzonych książkach tego gatunku? Nie bez powodu powinno się nazywać tą powieść klasykiem i arcydziełem.

,,Wampiry są zabójcami, drapieżnikami, których wszystkowidzące oczy z obojętnością patrzą na świat. To zdolność oglądania życia ludzkiego w jego całości, bez żadnego sentymentalnego i ckliwego żalu, ale z pełną, podniecającą satysfakcją, wynikającą z poczucia bezpośredniego aktywnego udziału w boskim planie.”

,,Wywiad z wampirem” ukazuje historię życia Louisa… a raczej życie wampira i przekleństwa jakie się wiążą z byciem tak nieszczęśliwą istotą. Nasz główny bohater już od początku, od samej przemiany, wyróżniał się na tle pozostałych istot jego gatunku. Nienawidził odbierać ludziom życia oraz nie podzielał idei jego stwórcy, Lestata, że bogactwo i zadawanie śmierci to jedynie zabawa. Dlatego przez kilkadziesiąt lat uczył się świata na swój sposób, zachował człowieczeństwo, zabijał jedynie zwierzęta, chyba że w drodze wyjątku był tak głodny, że nie mógł się powstrzymać przed zamordowanie człowieka, lecz wtedy też wyrzuty sumienia przepełniały jego myśli.

,,Natura wampira jest dla mnie największym doświadczeniem w życiu. Wszystko to, co działo się wcześniej, było pogmatwane, zaciemnione. Brnąłem przez moje śmiertelne życie niczym ślepiec, posuwając się po omacku od jednego stałego przedmiotu do drugiego. Dopiero gdy stałem się wampirem, zacząłem szanować życie jako takie. Wcześniej nigdy nie dostrzegałem żyjącej, pulsującej życiem istoty ludzkiej. Nie wiedziałem, co to jest życie, dopóki nie zaczęło gasnąc na moich rękach, w czerwonych obwódkach wokół mych skrwawionych ust!”

Louisa można by określić jako wrażliwego na piękno otaczającego nas świata romantyka, który za wszelką cenę trzyma się swojej cząstki człowieczeństwa, która w nim pozostała. Zaś Lestata, którego bolesnej przeszłości nie mamy zbytnio okazji poznać(a szkoda > <), postrzegamy jako prawdziwe wcielenie demona, który przy każdej możliwej okazji kusi Louisa do zasmakowania słodyczy w popełnianiu grzechów.

,,Louis, jesteś zakochany w swojej śmiertelnej ludzkiej naturze. Gonisz za widmami twojej wcześniejszej świadomości. Freniere, jego siostra… to są dla ciebie obrazy tego, czym byłeś i czym nadal pragnąłbyś pozostać. A w swoim romansie ze śmiertelnym życiem pozostajesz nieżywy dla swojej natury wampira!”

To co mi najbardziej zaimponowało to zapewne pokazanie jak z płynącym czasem charakter i natura Louisa przeobrażają się. Przez te wszystkie dziesięciolecia jego życie wewnętrzne zachodzi przemianę i to niestety na gorsze. Przez pewne osoby, wydarzenia i nabranie doświadczenia zaczyna być coraz bardziej chłodny i samotny. Nie ma już wyrzutów sumienia, nie ma miłosierdzia ani nie ma sensu do życia. W takim razie co go powstrzymuje przed ostateczną śmiercią…?

,,Przedtem sztuka niosła dla mnie obietnicę głębszego zrozumienia ludzkiego serca. Teraz ludzkie serce nic już dla mnie nie znaczyło. Nie upatrywałem w nim zła. Po prostu zapomniałem, że istnieje.”

Do rzeczy wyjątkowych można jeszcze dopisać tutaj: motywowanie do myślenia. Rzadko się zdarza w dzisiejszych czasach, aby w książce pojawiały się pytania filozoficzne i próby odpowiedzenia na nie. Pisarze po prostu nie podejmują się tego zadania i wolą iść na skróty, tudzież napisać coś banalnego, by zaspokoić umysły młodego pokolenia, ale o takich powieściach z biegiem czasu się zapomina. Są nic nie znaczącymi historiami. Owszem, niektórzy autorzy próbują wtrącić jakieś mądrości do powieści, coś co wyróżni ich na tle innych, lecz sprawa też nie jest prosta, bo nie jest łatwo wpleść wątek i rozważania o czymś co już nie zostało zapisane.  

,,- Czy chcesz umrzeć?

- Wiedzieć to nie znaczy chcieć śmierci.

- Odpowiedz mi czy chcesz śmierci?!

- A ty rozdajesz wszystkie te rzeczy? Pochodzą od ciebie. Życie i śmierć.”

W ,,Wywiadzie z wampirem” nasz główny bohater zadaje wiele pytań. Próbuje pojąc ideę zła, istnienie Boga oraz diabła. Pragnie dowiedzieć się więcej o swoim gatunku oraz o celach i motywach jakie nimi kierują. Chce poznać sens ludzkiego życia oraz wartości człowieczeństwa. Mówi się, że kto pyta nie błądzi, ale jeśli zadaje się pytania i nie dostaje się w zamian odpowiedzi, bo nikt ich nie zna, to z czasem zaczynamy tonąc we własnych przemyśleniach. Tak jest właśnie w przypadku Louisa. Niemożliwość znalezienia odpowiedzi doprowadza go do rozchwiania emocjonalnego.

,,Nie wiem czy pochodzę od diabła czy nie! Nie wiem, kim jestem! Mam żyć do końca świata, a nie wiem nawet, kim jestem!”

Fabuła powieści jest dość niesamowita. Znajduje się tutaj wiele opisów miejsc oraz prywatnych przemyśleń Louisa, które torują nam drogę do zrozumienia sensu i przekazu książki. Dowiadujemy się, że życie jako wampir nie jest wcale takie proste jak mogłoby się wydawać. Wręcz można by powiedzieć, że książka próbuje nas odwieść od chęci zmiany w istotę nieśmiertelną.

Bohaterowie mają bardzo dobrze zarysowane charaktery, a do tego każdy z nich ma swoją historię. Niestety nie poznajemy wszystkich w całości, ale to na pewno się zmieni przy czytaniu kolejnych części Kronik Wampirów.

,,Ludzie, którzy przestają wierzyć w Boga lub boskość, nadal jednak wierzą w diabła. Nie wiem dlaczego. Nie, naprawdę nie wiem dlaczego. Zło jest możliwe. A boskość jest zawsze trudna do pojęcia.”

Tak więc podsumowując moje psychologiczne wywody XD: to jeśli jesteście spragnieni poznania książki, która skłania do myślenia i pokazuje rzetelne problemy wampirów to musicie zapoznać się z serią Anne Rice.

,,Nienawiść to piekło, ludzie zamknięci z sobą w wiecznej nienawiści też. Nie jesteśmy przecież w piekle.”