,,Hunting For Online Demons" KattLett

Kiedy zegar wybija północ, pojawiają się one. Nikt nie wie, kim są, skąd przychodzą i dlaczego pozostają w tym świecie cały miesiąc. Niektórzy twierdzą, że to duchy, inni, że wytwory chorej wyobraźni. Wzbudzają przerażenie, odrazę i niepokój. Nie wszyscy je widzą, ale ci, których nawiedzają, są skłonni zrobić zaskakujące rzeczy, by stracić je z oczu. Nawet za cenę własnego życia...

Komentarz: To nie jest książka, ani manga. To luźne opowiadanie!

Z twórczością KattLatt pierwszy raz zetknęłam się w wakacje 2014 roku i było to zmotywowane tym, że przyjaciółka powiedziała mi o dobrej mandze z dobrym psychopatą (czytaj: Pentagram Alchemist). Rysunki były średniej jakości, brak narysowanego tła bił po oczach, ale fabuła i kreacja bohaterów jak najbardziej przyciągnęła moją uwagę. W tym samym czasie natrafiłam na informację, że wydawnictwo Kotori postanowiło wydać Exitus Letalis – kilkutomową mangę skupiającą się na perypetiach psychicznie chorych przystojniaków. Cóż… jak mogłam nie dopuścić się do zakupu??? I tak, w ten oto sposób twórczość KattLett całkowicie mną zawładnęła, czarując na każdym kroku swoimi szalonymi pomysłami.

Naprawdę wspaniale było czytać niecodzienne historie i podziwiać ładnie narysowane postaci, które nie szczędziły sobie humoru i sarkastycznych uwag. Dlatego też, kiedy doszły mnie słuchy o kolejnym wydaniu wypocin autorki, stwierdziłam że bez względu na wszystko muszę to coś zakupić.

Pobiegłam, kupiłam, przeczytałam i… rozczarowanie dało mi porządnego kopniaka.

Historia HFOD jako sama w sobie była ciekawa. Styczniowe duchy nawiedzające poszczególnych ludzi intrygowały i nakłaniały do rozmyślań oraz stawiania pytań, takich jak: Po co przybywają? Dlaczego akurat w styczniu? I czemu akurat pojawiają się przy tych osobach? Tak, więc pierwsze rozdziały były jeszcze w porządku, ale później nie dość, że akcja zaczęła pędzić na złamanie karku, absurdalne sytuacje namnażały się w niewyobrażalnym tempie, to do tego styl pisania autorki był strasznie męczący. Czułam się tak jakbym czytała opowiadanie jakiegoś dziesięcioletniego dziecka, które skupia się na krótkich, prostych zdaniach przekazujących jedynie akcję. Żadnych dłuższych opisów, żadnych przemyśleń – tylko akcja, akcja, akcja.

Nie było żadnych zaskoczeń, chyba że można uwzględnić absurdalne niespodzianki, które strasznie mnie zbijały z pantałyku i irytowały. Jeśli chodzi o wątek miłosny – największy z absurdów – to to zupełnie powaliło mnie na ziemię. Bohaterowie byli płytcy, kiepsko wykreowani i przede wszystkim wkurzający – zachowywali się centralnie jak głupie, nieświadome niczego dzieciaki.

Jedyną zaletą jaką wypatrzyłam w Hunting For Online Demons, oprócz dobrego materiału na historię, to rysunki. KattLett jak zwykle na tym polu wykazała się znakomicie – postaci są piękne, a narysowane duchy sprawiają, że przechodzą dreszcze, do tego zostało uwzględnione dość dobre tło.

Myślę, że gdyby HFOD był mangą to moja ocena wyglądałaby zupełnie inaczej, ponieważ ta opowiastka była idealnym pierwowzorem do stworzenia rysunkowej adaptacji. Wtedy też nie rzucałaby się szybkość z jaką płynęła akcja – choć absurd by pozostał.

Podsumowując, było to kompletną porażką, ale gdybym mogła cofnąć czas to nie odwołałabym swojej decyzji do zakupienia HFOD-u, ponieważ po pierwsze było to tanie, a po drugie jestem fanką i cieszę się chociaż z pięknych rysunków.