,,Pierwszych piętnaście żywotów Harry'ego Augusta" Claire North

Harry August umiera. Znowu. W chwili śmierci Harry August zawsze powraca do punktu wyjścia. Niezależnie od tego, co robi i jakie decyzje podejmuje, za każdym razem staje się chłopcem pamiętającym wszystkie fakty z życia, które przeżył dwanaście razy. Nic się nie zmienia, nigdy. Aż do teraz.

Kiedy nadchodzi kres jedenastego życia Harry’ego, przy jego łóżku pojawia się dziewczynka, która mówi: „O mało mi nie umarłeś, doktorze… Muszę wysłać wiadomość w przeszłość”.

Oto opowieść o wcześniejszych – i późniejszych – wydarzeniach z życia Harry’ego. Podejmuje on próbę ocalenia przeszłości, której nie może zmienić. Stara się uratować przyszłość, by nie dopuścić do katastrofy.

Komentarz: ,,Kto żałuje przeszłości, żałuje własnej duszy.”

Naprawdę ciężko było mi poukładać sobie w głowie wszelkie przemyślenia na temat Pierwszych piętnastu żywotów Harry’ego Augusta. Sprawiło mi to niemało kłopotów i w pewnym momencie wraz z moją przyjaciółką zażartowałyśmy, żeby napisać jedynie: Książka jest genialna. Czytajcie! Te słowa idealnie oddają cały sens niniejszej opinii, dlatego jeślibyście nie wiedzieli co ja w ogóle piszę, to pamiętajcie: Książka jest genialna!

Nie mamy tutaj przedstawionych typowych podróży w czasie – ogólnie rzecz biorąc bohaterowie nie mogą przenosić się do przeszłości, ani przyszłości, ale charakteryzuje ich coś innego: zdolność ponownego odrodzenia się i przeżycia swojego życia na nowo. Żyją, umierają, odradzają się. I tak w kółko. W nieskończoność. Czy jest to dar czy przekleństwo? Odpowiedź może wyrobić sobie sam czytelnik, poznając losy naszego głównego bohatera oraz innych pobocznych postaci, których historie i przeżycia są różnorodne. Żeby aż tak się nie pogubić w historii i głównym problemie powieści, autorka przedstawia nam wszystko z punktu widzenia Harry’ego Augusta. Bohatera, który żył już piętnaście razy i który miał okazję doświadczyć wielu interesujących rewolucji, wojen, nowych wynalazków; mógł zapoznać się z wieloma interesującymi ludźmi, objeździć świat i to wszystko na przełomie XX/ XXI wieku. Oczywiście, żeby jeszcze bardziej urozmaicić historię Claire North nie ukazuje nam jedynie ciekawostek związanych z ponownym odradzaniem się, ale wprowadza dość niepokojący problem, który nie powstrzymany przez Harry’ego może doprowadzić do przyszłego końca świata. W ten oto sposób niezwykła egzystencja bohatera nabiera donioślejszej formy.

,,Doktorze August, najgorsza jest samotność w tłumie. Człowiek może kiwać głową, uśmiechać się, normalnie rozmawiać z innymi, ale udawanie sprawia, że jego dusza coraz bardziej oddala się od ludzi.”

Samo wykonanie do którego wlicza się pomysł, logika, ogarnięcie wydarzeń oraz ciekawe ułożenie wydarzeń, które zaskakuje i nie jest oczywiste do samego końca – to wszystko jest skonstruowane po mistrzowsku! Autorka jest prawdziwym geniuszem jeśli chodzi o jakieś naukowe (biologiczne, fizyczne), czy historyczne ciekawostki, do tego wszystko opisuje w dość zrozumiałym i prostym języku. Ogólnie jej styl pisania jest przyjemny w czytaniu, a sama książka wciąga, tak ze nie można się od niej oderwać.

,,Każdy jest uczciwy we własnych oczach.”

Bohaterowie są fantastycznie wykreowani, począwszy od Harry’ego, którego emocje, przemyślenia i podejmowane decyzje są bardzo realnie przedstawione , a zakończywszy na postaciach pobocznych, których historie i działania również poznajemy z zapartym tchem. Jeśli chodzi o zakończenie to jest mocne i satysfakcjonujące, można nawet powiedzieć, że z przytupem. Jeśli mam być szczera to powieść wywiera same pozytywne emocje i pozostawia po sobie wiele do namysłu oraz ciekawe wspomnienia. Nie skłamię mówiąc, że jest to ambitniejsza lektura, która narusza kilka głębszych kwestii, przykładowo samej natury człowieka, czy postępowania moralnego/etycznego człowieka prawie że nieśmiertelnego. Uwielbiam, stawiam na piedestałach, wychwalam Pierwszych piętnaście żywotów Harry’ego Augusta, bo z tą książką powinien się zapoznać każdy, bez wyjątku. Nie pozostawia obojętnym i zasługuje na miano jednej z najlepszych – na pewno w przyszłości będzie uważana za klasyk! Polecam! Polecam! Polecam!

,,Nie ma straty, jeśli ktoś nie pamięta, co stracił.”