,,Nomen Omen" Marta Kisiel

Przygoda czai się za rogiem. A imię jej Salomea!

Salomea Przygoda ucieka od zwariowanej rodziny, chcąc rozpocząć samodzielne życie. Gdy okazuje się, że jej stancja przypomina posiadłość z filmów grozy klasy B, prowadzona jest przez trzy siostry w dość podeszłym wieku i papugę, a w telefonie słychać głosy, Salka zaczyna zastanawiać się, czy to aby na pewno był dobry pomysł. Pojawienie się młodszego brata jedynie komplikuje i tak niełatwą już sytuację – zwłaszcza, gdy pewnego dnia próbuje utopić siostrę w Odrze.

Komentarz: ,,Świat rzadko kiedy jest czarno-biały, Salko. Odpowiedzialność zwykle rozkłada się na wiele barków. Każda decyzja pociąga za sobą następne, a we wszystkim z zapałem miesza zwykły przypadek.”

Mówiąc wprost: Marta Kisiel to moje guru, które wiem, że nigdy mnie nie zawiedzie w sferze książkowej. Po przeczytaniu Dożywocia, autorka stała się jedną z moich ulubionych pisarek i to wszystko zawdzięcza przede wszystkim swojemu oryginalnemu stylowi pisania, niecodziennemu humorowi i genialnym pomyśle na fabułę i bohaterów.

Przy Nomen Omen moje wrażenia względem jej talentu nie zmieniły się, chociaż… może w jakimś małym stopniu zyskała u mnie większe uznanie. Czym to jest spowodowane? Otóż, po pierwsze, fabuła powieści znowu mnie zaskoczyła, ponieważ rozegrane zdarzenia i sytuacje od początku do końca były dla mnie nierozwiązywalną zagadką. Nieprzewidywalność zmieszana z tajemnicami grała tutaj znaczącą rolę i sprawiała, że czytelnik chciał tylko czytać, czytać i czytać, byleby poznać wszystkie brudne sekreciki.

,,Nie sztuką jest zacząć życie ani je zakończyć. Najtrudniej go strzec i nie dać się przy tym zwieść na manowce.”

Patrząc na samą historię to naszą główną bohaterką jest nieco nierozgarnięta Salomea Przygoda, która po życiu w ciągłym stresie z matką, która chce rozbudzić w niej erotyzm oraz wiecznie stawianym na pierwszym miejscu bracie uprzykrzającym jej życie, postanawia się wyprowadzić do Wrocławia. Zamieszkuje w starym domku należącym do podejrzanie dziwnej starszej pani i jej papugi, gdzie tajemnice są budowane na tajemnicach, a kłopoty czają się na każdym kroku.

Po drugie, dobrze wykreowani i charakterystyczni bohaterowie są mocną zaletą książki. To co wydało mi się od początku nieco ironiczne, to to, że zobaczyłam w postaciach ludzi z mojego otoczenia. I tak przykładowo, Salomea miała kilka cech z mojego charakteru i wyglądu, Basia przypominała moją przyjaciółkę, a Niedaś w niektórych momentach centralnie mojego brata. Czyżby ałtorka obserwowała moje życie???

Poza tym, bohaterowie i okoliczności w których przez przypadek się znajdowali znowu wywoływali u mnie ogromną salwę śmiechu. Humor oraz sarkazm są nieodłączną częścią tej powieści i chociażby ze względu na ten element powinniście chwycić za Nomen Omen.

,,No co? Jestem polonistą. Bez znajomości łaciny nie zaliczyłbym literatury staropolskiej, uczyłem się też o zwyczajach godowych szympansów i altannikach, wiem, co to jest potlacz, potrafię napisać stronę WWW w HTML, a obudzony w środku nocy miotam cytatami z romantyzmu w tematyce dowolnej.”

Po trzecie, bardzo ciekawym zabiegiem zastosowanym przez Kisiel było przybliżenie kawałka historii Wrocławia. Szczerze powiedziawszy nie spodziewałam się, że znajdę w tej książce coś o tak poważnej tematyce, ale to jedynie jeszcze bardziej wzbogaciło fabułę i sprawiło, że czytałam z jeszcze większym zaintrygowaniem.

Co do stylu autorki to jak zwykle wzbudził we mnie podziw i dosłownie napełnił szczęściem z czytania tak zacnego czytadła polskiego. Mój mózg i wewnętrzne poczucie piękna po prostu rozpływało się pod wpływem tak rozbudowanych zdań i igraszek językowych.

Dlatego podsumowując, w przyszłości bez wahania będę sięgać po wypociny Marty Kisiel, bo wiem, że znowu zapewni mi niesamowitą przygodę i sprawi, że jeszcze bardziej pokocham polską literaturę. Polecam każdemu bez wyjątku – mocne wrażenia zapewnione!

,,-Mam nadzieję, że już nigdy, przenigdy nie spotka mnie w życiu żadna przygoda. 

- Obawiam się, że z twoim nazwiskiem masz na to mizerne szanse. To jak prowokacja. Pokuszenie. Onomastyczny wabik na ślepy los wraz z całym zastępem przygód, przypadków i przeżyć.”