,,Druga szansa" Katarzyna Berenika - Miszczuk

Julia budzi się w tajemniczym szpitalu. Nie poznaje własnego odbicia, nie pamięta, jak się tu znalazła. Z czasem dowiaduje się, że cała jej rodzina zginęła w pożarze. Jedynie Julii udało się przeżyć, choć na skutek odniesionych obrażeń straciła pamięć. Nazwa ośrodka, Druga Szansa, powinna napawać pacjentów otuchą... Co jednak myśleć o kobiecie, która ciągle wróży Julii śmierć, pojawiającej się nagle nieznajomej dziewczynie i szeptach rozbrzmiewających dookoła?

Najwyraźniej dzieje się tu coś dziwnego.

Julia staje się coraz bardziej zagubiona i przerażona.

Co zrobi w sytuacji, w której nie może zaufać nawet sobie?

Komentarz: ,,Otwórz oczy. Obudź się.”

Mroczne tajemnice, nadprzyrodzone zjawiska i ciągłe napięcie idealnie określają nową powieść mojej ulubionej polskiej autorki, Katarzyny Bereniki – Miszczuk.

Ostatnio zauważyłam, że nieumyślnie wybieram na święta Bożego Narodzenia same mroczne powieści. Dwa lata temu czytałam ,,Nevermore. Kruk” Kelly Creagh, a teraz zabrałam się właśnie za ,,Drugą szansę”. Trzeba przyznać, że pisarka doskonale wywiązała się ze swojego zadania i stworzyła prawdziwy horrorek, przez który przechodziły mnie dreszcze.

,,Różne typy tu trafiają. Trzeba uważać, z kim się człowiek zadaje. Nie wyglądasz co prawda na szaloną, ale kto wie? Może odwrócę się na chwilę, a ty mnie zadźgasz gałęzią?”

Fabuła książki jest naprawdę przecudowna i zaskakująca. Kiedy czytałam pierwszą połowę dochodziłam do różnych wniosków oraz wykreowałam najróżniejsze teorie, jakie tłumaczyłyby występowanie tych dziwnych zjawisk. Ale! Wszystko to co obmyśliłam, po chwili poszło w łeb. Bo pojawiało się coraz więcej dziwnych i niepokojących sytuacji oraz postaci, przez które moje przypuszczenia rozsypywały się w drobny mak.

Ogólnie to chodzi o to, że gdy sądziłam, że wiem już na czym polega cała ta historia, to okazywało się, że byłam w błędzie. Zatem w czym się objawia cała cudowność? Ano w tym, że czytelnik może przeżyć skomplikowaną przygodę w której nie ma niczego przewidywalnego. A do tego wszystko jest tak zgrabnie i prosto napisane, że nie pogubimy się w żadnych szczegółach.

,,- Chcę być sama. Przepraszam cię, ale… 

- Ależ ja też pragnę samotności. To jak? Będziemy sami razem? Nie daj się prosić. Jest piękny dzień, ładna pogoda, ładne widoki… - Zapuścił żurawia w mój dekolt.”

Jak byłam na ostatnich stronach książki i wszystko zaczynało się wyjaśniać, to pomyślałam sobie wtedy: ,,Kurczę! Przecież to było tak oczywiste!”. Dlatego też spodobał mi się pomysł autorki na powiązanie niektórych elementów(które zostają wymienione na koniec) z nutą tajemniczości oraz przedstawienie niewyjaśnionych zjawisk w naszym codziennym życiu. Niestety, muszę mówić ogólnikowo, aby nie wydać żadnych znaczących szczegółów T^T.

,,Debilne horrory. Człowiek się ich naogląda, a potem wydaje mu się, że własny cień go śledzi.”

Akcja powieści dzieje się w Polsce przez co przyjemnie było poczytać o mrocznych wydarzeniach, dziejących się w naszym rodowym kraju, a nie znowu w Stanach. To jest wielki plus! Bo ileż można czytać o nadzwyczajnych rzeczach, które przytrafiają się jedynie w USA? To tak jakby cały świat kręcił się dokoła amerykanów, a miło jest czasem poznać jakąś mrożącą krew w żyłach historię dotyczącą innego państwa.

Co do minusów ,,Drugiej szansy”, to jednym z nich jest zapewne niewyjaśnienie niektórych spraw związanymi z postaciami lub sytuacjami. Taaak… Przykładem może być przemienienie się twarzy pacjentki w jakąś potworną kreaturę, a jak dla mnie wydawała się JEDNĄ z pozornie normalnych osób. Inną wadą jest wprowadzenie postaci o imieniu Piotr. Ci co czytali ,,Ja, diablicę” tej samej pisarki, zapewne pamiętają Wiktorię i jej całe ,,Piotrusiowanie”, które wkurzało mnie na każdym kroku. Dlatego też złą wiadomością jest to, że znowu mamy Piotra, który znowu coś czuje do głównej bohaterki. Nie wiem z jakiego powodu autorka nie dała jakiegoś innego imienia np. Bazylego. To byłoby o wiele lepsze niż kolejna powtórka z utrapieniem. Czy aż tak bardzo jest przywiązana do imienia Piotr??? Bo ja naprawdę tego nie rozumiem! To tyle jeśli chodzi o wady.

..Gniew nie jest niczym złym. Może pomóc ci uporać się z emocjami, z którymi niebawem się zetkniesz. Musisz jednak pamiętać, by nie zatracać się w tym uczuciu. W dużym nasileniu może przynieść więcej szkód niż pożytku.”

Jako fanka wszelkich wariactw i dziwactw dotyczących psychiatryków, miło przywitałam tą książkę. Kiedyś zapewne sama zagoszczę w jednej z takich placówek… Ale to w tej chwili jest nieważne! Chciałam troszkę bliżej przybliżyć bohaterów na tle strasznego wariatkowa.

,,-Przestraszyłam się na śmierć. 

- A jednak jeszcze oddychasz. 

- Nie dzięki tobie. 

- Bo ja zatrzymuję oddechy, mała.”

Nasza główna bohaterka Julia miała wypadek( pożar dokładniej rzecz ujmując) i jako jedyna przeżyła. Po trafieniu do Drugiej Szansy, próbuje odzyskać wspomnienia, co wychodzi jej trochę karkołomnie.

,,- Nie pamiętam siebie. Nie poznaję własnego nosa. 

- Najważniejsze jest przyznać to przed sobą. Powinnaś przestać się bać siebie. Tak wyglądasz, tak zawsze wyglądałaś. To nie jest obca osoba. To ty. Musisz na nowo nauczyć się siebie.”

Na początku zachowuje się jak grzeczna dziewczynka i łyka posłusznie ,,lekarstwa”, lecz po kilku tygodniach zauważa, że lepiej się czuje bez ich zażywania. Bez brania tych psychotropów zaczyna dostrzegać coraz więcej niepokojących rzeczy(jak przykładowo to, że wszyscy pacjenci nie pamiętają swoich przeszłości) i próbuje rozwiązać zagadkę dotyczącą tajemniczej Drugiej Szansy. Jako osoba Julia jest bardzo zdeterminowana za co cenię ją sobie, ale czasem dobijała mnie jej lekka głupota i posłuszeństwo. Można dostrzec jak w ciągu całej powieści bohaterka zmienia się, co za czym idzie z każdym krokiem staje się bardziej odważna i pewna swoich racji. Ale nie osiągnęła tego tylko dzięki sobie. Pomógł jej w tym Adam. Sarkastyczny, przystojny z cwanym uśmieszkiem dwudziestoparolatek, który troszkę przypominał mi Beletha z ,,Ja, diablicy”. Cóż… Pokochałam go już od pierwszego zdania ^^.

,,- Dobrze się czujesz? 

- Boże! – ryknęłam i poskoczyłam do góry. 

- Wystarczy Adam.”

,,Druga szansa” jest przebiegłą książką. Wprowadza czytelnika w wiele niewiadomych i wciąga w swój nienormalny świat. Czytelnik tak jak Julia nie może ufać swojemu umysłowi i musi odkryć wszystkie tajemnice, dzięki którym będzie w stanie uwolnić się z pułapki, jaką jest przedstawiona historia. Dopiero wtedy przyjdzie ukojenie…

,,- Chyba jest ci jeszcze zimniej niż mnie. 

- Za to ty jesteś ciepła. Może mnie przytulisz i ogrzejesz? 

- Po moim trupie. 

- Wydaje mi się, że wtedy już raczej nie będziesz grzała… 

- Głupi jesteś. 

- Bywa.”